«Όταν κλείνει το σπίτι των παππούδων μας»: Ένα κείμενο για τις αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας

January 21, 2023


Μια από τις πιο θλιβερές στιγμές της ζωής μας έρχεται όταν η πόρτα του σπιτιού των παππούδων μας είναι κλειστή για πάντα, και όταν κλείνει αυτή η πόρτα,οριστικοποιούμε τις συναντήσεις με όλα τα μέλη της οικογένειας, που σε ειδικές περιστάσεις όταν συναντιούνται, , σαν να ήταν πραγματική οικογένεια, γεμάτοι από την αγάπη των παππούδωνΟ χρόνος περνάει ενώ περιμένεις αυτές τις στιγμές, και χωρίς να τ…

...της χαράς με τους θείους, ξαδέλφια, εγγόνια, ανήψια, γονείς,Ο χρόνος περνάει ενώ περιμένεις αυτές τις στιγμές, και χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, πήγαμε από το να είμαστε παιδιά ανοίγοντας δώρα, στο να καθόμαστε δίπλα σε ενήλικες στο ίδιο τραπέζι, να πηγαίνουμε από το γεύμα...

Μια από τις πιο θλιβερές στιγμές της ζωής μας έρχεται όταν η πόρτα του σπιτιού των παππούδων μας είναι κλειστή για πάντα, και όταν κλείνει αυτή η πόρτα,

οριστικοποιούμε τις συναντήσεις με όλα τα μέλη της οικογένειας, που σε ειδικές περιστάσεις όταν συναντιούνται, , σαν να ήταν πραγματική οικογένεια, γεμάτοι από την αγάπη των παππούδων

Όταν κλείνουμε το σπίτι των παππούδων, τελειώνουμε τα μεσημέρια της χαράς με τους θείους, ξαδέλφια, εγγόνια, ανήψια, γονείς,

Ο χρόνος περνάει ενώ περιμένεις αυτές τις στιγμές, και χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, πήγαμε από το να είμαστε παιδιά ανοίγοντας δώρα, στο να καθόμαστε δίπλα σε ενήλικες στο ίδιο τραπέζι, να πηγαίνουμε από το γεύμα στο επιδόρπιο, στο δείπνο και στον καφέ, γιατί όταν είσαι στην οικογένεια ο χρόνος δεν περνάει και ο καφές είναι ιερός.

Έτσι, εάν μια μέρα έχετε την ευκαιρία να χτυπήσετε την πόρτα του σπιτιού και κάποιος σας ανοίξει από μέσα, πρέπει να το εκμεταλλευτείτε κάθε φορά που μπορείτε, γιατί το να μπείτε εκεί μέσα είναι φανταστικό να δείτε τους παππούδες σας ή τους ηλικιωμένους σας, να κάθονται περιμένοντας να σου δώσουν ένα φιλί, να νιώσεις το πιο υπέροχο συναίσθημα που μπορείς να έχεις στη ζωή σου.

Απολαύστε και εκμεταλλευτείτε το σπίτι των παππούδων όσο μπορείτε, γιατί θα έρθει η στιγμή που, στη μοναξιά των τοίχων και των γωνιών τους αν κλείσετε τα μάτια και συγκεντρωθείτε

, μπορείτε να ακούσετε ίσως την ηχώ ενός χαμόγελου ή μιας κραυγής που πιάστηκε με τον καιρό, και όταν το ανοίξεις πάλι, η νοσταλγία θα σε πιάσει, και θα αναρωτιέσαι, γιατί όλα πέρασαν τόσο γρήγορα;

Και θα είναι οδυνηρό να ανακαλύψουμε ότι δεν έφυγαν όλα αυτά, αλλά ότι τα αφήσαμε να φύγουν….

Πηγή: Γυναίκα Εγώ

Το διαβάσαμε εδώ

Διαβάστε περισσότερα... Δείτε και αυτά
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.